HFM

ECM 2022

Muzyka:
Realizacja: 

Kiedy album nie ma tytułu, kiedy zamieszczono na nim dwa utwory jednego kompozytora, a booklet nie zawiera wyjaśnienia, to nasuwa się pytanie o ideę przyświecającą danemu wyborowi repertuaru. W omawianym przypadku można zaryzykować hipotezę, że zestawiono dwa dzieła kameralne, które były ostatecznie zadowalającym autora wynikiem długiego i krętego procesu twórczego; daty ich ukończenia dzieli siedem lat i pochodzą ze środkowego okresu twórczości Brahmsa. Kwintet fortepianowy f-moll (1866) to trzecia odsłona materiału zawartego najpierw w kwintecie smyczkowym, a następnie przearanżowanego w Sonatę na dwa fortepiany. Kwartet smyczkowy a-moll op. 51 nr 2 (1873) miał kilka wstępnych wersji – zniszczonych, gdyż nie spełniały wysokich wymagań Brahmsa. I tak oto wizytówki kameralistycznej dojrzałości warsztatowej Brahmsa stają się potwierdzeniem – udanym (rzec by można: kolejnym, spodziewanym) – utrzymywania wysokiej formy przez warszawski Kwartet Camerata. Dążenie do precyzji i radość wspólnego muzykowania (dzielona z zaproszonym do nagrania kwintetu pianistą Robertem Morawskim; wspaniała decyzja!) to cechy prezentowanej płyty. Szczególnej uwadze słuchaczy należy polecić finałową część Kwintetu, z cudownie falującą dynamiką i paradą zmiennych rytmów – muzycy ani na moment nie wypuszczają tu z palców nici narracji, a nad pomyślnym rejsem do portu czuwa niezawodny kompas fortepianu.

Hanna Milewska